ΣΙΜΩΝ Ο ΚΥΡΗΝΑΙΟΣ Η ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ.

Υπάρχουν πρόσωπα στην Καινή Διαθήκη τα οποία, μολονότι διαδραμάτισαν κάποιο ρολό στο πασχαλινό δράμα,χάθηκαν από την ιστορία της χριστιανικής ζωής.Και ένα από αυτά είναι αναμφισβήτητα ο Σίμωνας ο Κυρηναίος τον οποίο όλοι οι ιερείς μιμούνται κατά την ακολουθία της Μεγάλης Πέμπτης μεταφέροντες τον Σταυρό του Χριστού,αλλά για τον οποίο δεν γνωρίζουμε παρα τις λίγες λέξεις που μας παραδίδουν τα συνοπτικά Ευαγγέλια
Αφού πιάστηκε από τους οπλοφόρους του Ναού τους οποίους έστειλαν οι αρχιερείς,ο Ιησούς μεταφέρθηκε κατά σειρά στον Άννα,έπειτα στον Καΐάφα τους Αρχιερείς και τέλος στην πολιτική εξουσία,τον Πόντιο Πιλάτο,ώστε να επικυρώσει απλώς την ετυμηγορία του θανάτου που είχαν επιβάλλει οι πνευματικοί καθοδήγητες του λαού. Ο Πιλάτος θα προσπαθήσει να σώσει τον Ιησού όχι μόνο διότι κατάλαβε ότι <<δια φθόνου>>του τον παρέδωσαν οι αρχιερείς ,αλλά και διότι η γυναίκα του τον είχε προειδοποιήσει τι πολλά<<έπαθε στον ύπνον δι'αυτόν>>.Ο φόβος όμως για τις τυχόν καταγγελίες των αρχιερέων προς την Ρωμαίικη εξουσία ανάγκασε τον Πιλάτο να παραδώσει τον Ιησού στους στρατιώτες να τον βασανίσουν και να τον σταυρώσουν.Οι στρατιώτες αφού τον βασάνισαν με ποικίλους τρόπους (<<έφεραν επ'αυτον όλη την σπείρα>>), τον ανάγκασαν να άρει τον σταυρόν του και να βαδίσει προς τον Γολγοθά.
Βασανισμένος,εξουθενωμένος, πληγωμένος ο Ιησούς με δυσκολία κουβαλούσε τον Σταυρό επιβαρυμένο με όλες τις αμαρτίες του κόσμου.Κατέρρεε σχεδόν σε κάθε πέντε-δέκα βήματα.
Κοντά Του βρίσκονταν περισσότερες γυναίκες που συνόδευαν την Μητέρα Του και μάλλον πολλά νεαρά άτομα που τον χλεύαζαν. Ολοί  οι Μαθητές Του είχαν εξαφανισθεί...Ξαφνικά εμφανίσθηκε ερχόμενος από τους αγρούς ένας γεροδεμένος αγρότης με τα δύο του παιδιά.Επρόκειτο για τον Σίμωνα τον Κυρηναίο και τα δυο παιδιά του ,Αλέξανδρο και Ρούφο.Οι Ρωμαίοι στρατιώτες δεν έχασαν την ευκαιρία και του έδωσαν την εντολή να κουβαλήσει εκείνος τον Σταυρό του Ιησού.Ο Σίμωνας πήρε στους ώμους του τον βαρύ Σταυρό και τον κουβαλήσε μεχρι τον τοπο της εκτελέσεως.Ήταν η μοναδική βοήθεια που δέχθηκε από άνθρωπο ο Θεάνθρωπος στο έργο της Σωτηρίας! Ο Άγιος ευαγγελιστής Ιωάννης επισημαίνει ότι ο Ιησούς κουβάλησε μόνος Του καθ'ολη την διαδρομή τον Σταυρό.Η παράβλεψη μπορεί να οφείλεται πιθανόν στο γεγονός,ότι ο Άγιος Ιωάννης δεν συνόδεψε την πομπή για τον Γολγοθά,αλλά έφυγε από την αυλή των αρχιερέων  και συνάντησε την Παναγία αργότερα στα πόδια του Σταυρού ,όταν και ο Ιησούς εμπιστεύθηκε την μητέρα του στην φροντίδα του αγαπημένου του μαθητή.
Μα ποιος ήταν αυτός ο Σίμωνας;Οι τρεις ευαγγελιστές(Μτ27.32,Μκ15,21-22 καιΛκ23.26)τον ονομάζουν<<Κυρηναιον>>.Η Κερύνεια (στα βόρεια της σημερινής Λιβύης)ήταν παλαιά Ελληνική αποικία, η όποια διέθετε μεγάλη παροικία Εβραίων.Η παροικία αυτή αριθμούσε ,κατά τον Δ'αιώνα π.Χ.περί τους 100.000 Εβραίους.Πολλοί από αυτούς έρχονταν κατ'ετος στα Ιεροσόλυμα για το Πάσχα των Ιουδαίων. Εκεί οι Κυρηναιοι κατείχαν και μια μεγάλη συναγωγή.Παρόμοιες παροικίες υπήρχαν και στην Αντιόχεια(πρ.11,20),όπου αργότερα οι <<Κυρηναιοι>>θα κηρύξουν το Ευαγγέλιο στους Έλληνες.Είναι πιθανόν ο Σίμωνας να είχε εγκατασταθεί στα Ιεροσόλυμα,εφόσον <<έρχονταν από τον αγρό>>.Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι ο Σίμωνας ,ως Λίβυος, ήταν έγχρωμος-μαύρος-γεγονος που θα εξηγουσε και την <<αγγαρευση >>του να άρει τον Σταυρό. Αλλα εκτος απο κάποιο Ρ ωμαιο πολιτη, οι Ρωμαιοι στρατιώτες δεν θα δισταζαν να υποχρεωσουν και οποιονδηποτε αλλον προς αυτή την αγγαρεια.
Για τον Σίμωνα,τον άνθρωπο αυτο που βοηθησε την δυσκολη στιγμη τον Θεανθρωπο,η Ιστορια δεν μας δινει και πολλες πληροφοριες.Το ετος1941 ,ενας αρχαιολογος ανακαλυψε σε κάποιο ταφο Κυρηναιων στην Κοιλαδα των Κεδρων ενα οστεοφυλακιο με την επιγραφη<<Αλεξανδρος ο υιος του Σίμωνος>>.Επειδη ο Ταφος χρονολογειται απο το ετος 70μ.Χ,οι ερευνητες θεωρουν οτι προκειτε για τον Αλεξανδρο τον υιο του Σιμωνος,ο οποιος μαζι με τον αδερφο του Ρουφο εγιναν Χριστιανοι και συνοδεψαν τους αποστολους Πετρο και Παυλο στην Ρωμη.
Μια αρχαία παράδοση λέει οτι κατά την διαδρομή προς τον Γολγοθα ο Ιησούς γύρισε μια φορα το κεφάλι Του προς τον Σίμωνα που ακολουθούσε με τον Σταυρό και τον ευχαρίστησε.Ο Σίμωνας αισθάνθηκε ξαφνικά οτι ο Σταυρός ελάφρυνε και η καρδιά του γέμισε απο χαρά.
Δέν έφυγε αμεσως. Παρέμεινε κοντά στον τοπο μεχρι το τέλος και φώναξε  μαζι με τον Ρωμαίο στρατιώτη,<<Πράγματι αυτος ήταν ο Υιός του Θεού>>.
Έπειτα βαπτίσθηκε χριστιανός, αλλά δεν κουβάλησε ποτέ αλλον Σταυρό στην πλάτη του.
 Ο καθένας απο εμας δέχεται στην πλάτη του κατα την βάπτιση το σημείο του Σταυρού.Από εκείνη την στιγμή ο καθένας μας γινεται ξανα αλλος<<Κυρηναίος>που δεν πρέπει να ζει πλεον για τον εαυτό του,αλλα για να αφιερώσει την κάθε στιγμη της ζωής του στον Χριστό,να γίνει η ζωή του εν τω Χριστώ ζωή..Και ο ζυγός αυτός του Χριστού δεν εναι βαρύς,αλλα ευκολοφόρετος<<άρατε τον ζυγόν μου εφ'υμας και μάθετε απ'εμου,οτι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσή ταις ψυχαίς υμών. ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίο μου ελαφρόν έστιν>>.(Μτ11,29-30).
Δυστυχώς όμως ο καθένας μας κρεμάει πάνω στον αρχικό αυτόν Σταυρό,είτε δεξιά είτε αριστερά,χίλια βαρίδια και έτσι ο Σταυρός μας γίνεται ολοένα και πιο βαρύς μέχρι που τελικά εμεις γονατίζουμε από το βάρος του.Αλλα όσες φορές πέφτουμε,κάποιο αόρατο χέρι μας σηκώνει εμάς και το σταυρό μας και μας βοήθα να πορευόμαστε ξανά.Είναι ο Χριστός που,ανταποδίδοντας την βοήθεια του Σίμωνος, σηκώνει τον καθημερινό μας σταυρό,οδηγώντας μας όχι πλέον προς τον Γολγοθά αλλά προς την ουράνια Βασιλεία Του.


π.ΗΛΙΑΣ ΦΡΑΤΣΕΑΣ
ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΕΥΧΟΣ ΑΡΙΘ.119
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΥΚΑΚΙΩΝ ΑΘΗΝΩΝ.